Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Μια διεφθαρμένη συνουσία...

του Παναγιώτη Καρβέλη

Σήμερα ζούμε τη χειρότερη στιγμή της ιστορίας μας ως χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά. Η ανεργία έχει εκτιναχθεί στα ύψη, μισθοί μειώνονται , φόροι αυξάνονται και ο πληθωρισμός καλπάζει με τρελό ρυθμό. Το ΔΝΤ μας έχει βάλει τα δυο πόδια σε ένα παππούτσι , οι ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνουν , τα χειρότερα έρχονται και εμείς ασχολούμαστε αν πέτυχε το παστίτσιο στην εκπομπή της Μανωλίδου , αν έκανε καλά τη φιγούρα του ο Τρύφωνας Σαμαράς και σε ποιόν έδωσε τη "χρυσή τηλεόραση" για τη καλύτερη κοτσάνα που είπε κάθε απόγευμα στον Άλφα ο κίναιδος ο Μουτσινάς!
Θα μου πείτε ,εσύ ρε Καρβέλη έχεις λύσει τα θεματά σου και ασχολείσαι με την οικονομία και πως θα σώσουμε τη χώρα ;
To ζήτημα κατά τη γνώμη μου είναι να ακούγονται αυτές οι απόψεις μπας και ξυπνήσουν κάποιοι κοιμησμένοι εγκέφαλοι .Τουλάχιστον ας λογικευτούμε σε αυτή τη χώρα , αν δε μπορέσουμε τελικά να σωθούμε.
Ο λόγος που φτιάχτηκε αυτό το ιστολόγιο είναι ακριβώς αυτός να ακούγονται όλες οι απόψεις , να ακούγεται με σεβασμό και η διαφορετική άποψη. Να υπάρχει ένας χώρος όπου να μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα.
Ως μεταπτυχιακός φοιτητής ζω σε μια επαρχιακή πόλη , όπως η Τρίπολη στην οποία καθημερινά συναντώ τεράστιες αντιθέσεις. Από τη μια τεράστια ανεργία στους νέους και τις νέες της ηλικίας μου , παιδιά με πτυχία και ξένες γλώσσες να μην μπορούν να βρουν μια στοιχειώδη εργασία των 600-700 ευρώ και να εξαρτώνται μετά από τόσες σπουδές ακόμα από τους γονείς τους.
Από την άλλη βλέπω ένα μεγάλο αριθμό ντόπιων ηλικίας 40-60 ετών να είναι δημόσιοι υπάλληλοι , 12:30 κάθε μέρα να πίνουν το καφέ τους ( άραγε ποιός δουλεύει και ποιός πληρώνει;) και πέρα βρέχει!
Με άλλα λόγια οι γονείς έμμεσα αδιαφορούν για τα ίδια τους τα παιδιά και απαξιώνουν τους κόπους και τις σπουδές τους.
Το τραγικότερο όλων είναι να βλέπεις κάτι πρώην βλαχοδημάρχους των οποίων οι δήμοι ενώθηκαν με το κεντρικό δήμο Τρίπολης ελέω Καλλικράτη στις 3 το μεσημέρι σε ουζερί της πόλης , να τους ζητάς μια καρέκλα από το τραπέζι τους και να σου λένε με ύφος καρδιναλίου " πάρτην αλλά χαριστικά!!!".
"Ποιός είσαι ρε χοντρομακάκα , βλαχοδήμαρχε που θα μου μιλήσεις με ύφος σαν να είσαι ο Πάπας της Ρώμης και θα μου κάνεις τη μεγάλη χάρη να μου δώσεις τη καρέκλα την οποία και δε χρειάζεσαι;" έτσι μου ήρθε να του πω σήμερα το μεσημέρι...
Αλλά πρώτον δε θα έβγαινε και τίποτα καθώς ο τύπος φαινόταν από χιλιόμετρα ο κλασσικός κρατικοδίαιτος , κιλιόδουλος τεμπέλης που το μυαλό του έχει σαπίσει από την απραξία . Οπότε τζάμπα θα έχανα τα λόγια μου και δεύτερον είναι πελάτης σε μαγαζί που δουλεύει ένας φίλος και θα ήταν μαλακία να τον χάσει λόγω εμού του "ακραίου" . Είναι και δύσκολες εποχές...

"Πήραν οι ασήμαντοι αξία , τίποτα δεν έχει σημασία τώρα πλέον ζούμε στην ουσία μια διεφθαρμένη συνουσία..." όπως έχει τραγουδήσει και ο Νότης!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου